سوگواری در شهرستان بافق از گذشته های دور بنا بر رسوم همان زمان برگزار می شده . بزرگترین مراسم سوگواری امروزه مربوط است به شهادت امام حسین (ع) و یارانشان . بافقی ها از زمانی که روستا نشین بودند و چندین سال پس از پذیرش اسلام و آشنایی با مذهب تشیع حب و دوستی ائمه اطهار را در قلب و جان خویش جای دادند و تلاش نمودند برای نشان دادن علاقه خود به سومین امام شیعیان، مراسم عزاداری ایشان را با سوز و گداز برگزار نمایند . از آن زمان تا کنون سال های بی شماری گذشته و بنا بر سخن بزرگترها هر سال نسبت به سالهای پیشین بر عظمت و بزرگی اجرای سوگواری افزوده شده است .

- سوگواری دیروز :

    در گذشته های دور آن زمان که بافق هنوز به شهرستان تبدیل نشده بود و تنها چند خیابان کوچک و خاکی داشت ، محله گرایی شدیدی در فرهنگ مردم حاکم بود که در روزهای محرم به اوج خود می رسید . سر ده (میانگاه و خیابان مسجدجامع و محله های اطراف                آن ) و بن ده (امامزاده ، محله سفلی (لرد) ، خیابان وحشی بافقی و محله های اطراف آن) دو قسمت اصلی و معروف بافق بودند که تلاش می کردند مراسم مذهبی را به بهترین شکل برپا نمایند . گاهی در زودتر به انجام رساندن مراسم درگیری های کوچکی با یکدیگر پیدا     می کردند و پای آجان و پلیس را به میان می کشاندند .

بسیاری از جوانان و نسل امروز از راه و رسم عزاداری نیاکان خویش بی خبرند در اینجا یادی می کنیم از آن روزگاران :

پوش برپاکردن :

     پوش، پارچه محکم و بزرگی است بیشتر به رنگ سفید با نقوش تاریخی و جالب توجه و گاه با نشانی از واقعه کربلا . از گذشته این پوش را بر پا می کردند تا عزاداران از سرما و گرما در امان بمانند . چند روز پیش از محرم دسته های کوچکی در کوچه محله راه                می افتادند سینه می زدند و نوحه سرایی می کردند. بدین ترتیب مردم زیادی به دنبال آنها راه می افتادند به محل حسینیه برگزاری مراسم (امامزاده یا میانگاه ) می رفتند و در بر پا نمودن پوش که بسیار سنگین و بزرگ بود به یکدیگر یاری می رساندند . پوش روی تیرک بزرگی با گفتن یا حسین(ع) و یا ابوالفضل(ع) بالا کشیده می شد .

ذکر گرفتن :

     در گذشته روحانیون محلی رسم داشتند هنگام پایان یافتن روضۀ واعظان ، در کنار منبر و با صدای بلند اشعاری را هماهنگ با هم در مدح ائمه اطهار بخوانند . تا وقتی روحانی بعدی خود را به پله های بالای منبر می رساند و آماده وعظ می شد این کار ادامه می یافت . ذکر گرفتن تا چند دهه پیش توسط مرحوم شیخ ابوالقاسم (معین) نقیب الذاکرین ، مرحوم سید محمد متولی زاده ، مرحوم حاج شیخ علی ملک زاده ، حاج شیخ حسن نقیب الذاکرین ، علی اکبر فتاحی و… به انجام می رسید .

عزاداری شبهای محرم :

    در قدیم پس از پایان روضه خوانی واعظان بافقی ، تمام مردم حاضر در مجلس از جا بر می خواستند دو طرف می ایستادند نوحه خوان نوحه سرایی می کرد و آنها سینه می زدند . این کار هر شب ماه محرم توسط مرحوم میرزا عبدالحسین نقیب الذاکرین انجام می گرفت . نوحه سرایی ایشان اینگونه بود :

« برادر برادر ای شاه بی یاور

من می روم به شام و جسم تو در اینجا

من سر کنم برادر با اطفال بی بابا

سر تو بر سر نی

هر لحظه نزد اشرار

من می روم اسیری

خواهر خدانگهدار

برادر برادر ای شاه بی یاور»

ادامه دارد…..

خبر فوق را به زبان مورد نظر ترجمه کنید

• نویسنده : یزد فردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا